Δούλα ‘κ επορώ

(καρτ ποστάλ από την Τραπεζούντα των αρχών του 20ου αιώνα)

Κύρ και μάναν εγώ ‘κ έχω, είμαι ορφανόν

‘ς σα ραχία και τη Μπάφρας όλο μοναχόν

Αφεντάδες ξάει ‘κι θ΄λεω, ούτε προσκυνώ

κόρη τη ελευθερίας , δούλα ‘κ επορώ.

Αρμογάζ, λέν’το χωρίον, να λελλεύω ατό

κι αν  επαίρα να ‘ς σο ψ’ηόπο μ’πάντα έχ’ατό.

Αφεντάδες ξάει ‘κι θ΄λεω, ούτε προσκυνώ

                                            κόρη τη ελευθερίας , δούλα ‘κ επορώ.

Πατέρα και μάνα εγώ δεν έχω, είμαι ορφανό

στα βουνά και της Πάφρας (τα μέρη), όλο μοναχό.

Αφέντες καθόλου δε θέλω, ούτε προσκυνώ

Κόρη της Ελευθερίας, δούλα δεν μπορώ.

Αρμογάζι λένε το χωριό, να το χαρώ αυτό

Κι αν το πήραν (κατέκτησαν), στην ψυχούλα μου πάντα το χω αυτό.

Αφέντες καθόλου δε θέλω, ούτε προσκυνώ

Κόρη της Ελευθερίας, δούλα δεν μπορώ.

( Ελεύθερη μετάφραση Λένα Σαββίδου για το Thalassa Karadeniz)

Κωνσταντίνος Φωτιάδης- Μνήμη μου σε λένε Πόντο

«Το Ποντιακό τραγούδι στη

διαμόρφωση της ιστορικής μνήμης»

Ανάρτηση:Thalassa Karadeniz