(σύνθεση φωτογραφίας: Λένα Σαββίδου για
το Thalassa Karadeniz)
»Θεέ μ’! Δείξον τη δύναμη Σ’! Χριστέ μ’
ποίσον το θάμα Σ’!
»Ποίσον με ποταμόπετραν βαρύν τη
καταράχτε,
»Ποίσον με σπέλιας κατωθύρ’, ‘ς σην γην
καταχωμένον,
»Ποίσον με, αν θέλτς, μικρόν λιθάρ’, αν
θέλτς, ποίσο με χώμαν.
»Θεέ μ’… ποίσον με ήνταν θέλτς… Μόνον ‘ς
σον τόπο μ’, άφς με.
»Άφς με αδά να θάφκουμαι, ‘ς σον τόπον
ντ’ εγεννέθα,
»‘ς σο μνήμαν όμπου έθαψα την μάνα μ’ και
τον κύρη μ’…»
Θεέ μου! Δείξε τη δύναμη σου! Χριστέ μου,
κάμε το θαύμα Σου!
Κάνε με ποταμόπετρα βαριά του καταρράκτη,
Κάνε με σπηλιάς κάτω πέρασμα, στη γη
βαθιά χωμένο,
Κάνε με, αν θέλεις, μικρό λιθάρι, αν
θέλεις, κάμε με χώμα.
Θεέ μου… κάνε με ότι θες… Μόνον στον τόπο
μου άφησε με.
Άφησε με εδώ να θαφτώ, στον τόπο που
γεννήθηκα,
Στο μνήμα όπου έθαψα την μάνα μου και τον
πατέρα μου.
Ελεύθερη Μετάφραση από το IV μέρος του
ποιήματος «Η Καμπάνα του Πόντου»: Λένα
Σαββίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου